Er is veel gebeurd sinds de verkoop van onze vorige locatie in Bakkum. ‘The white lady’ noemde ik de St. Antonius liefdevol. Het was mijn thuis geworden. En mijn compagnon Marieke Hildenbrant mijn dierbare vriendin. Hiervan afscheid moeten nemen was pijnlijk. En toch was ik me altijd bewust dat het klopte. Aan het begin ging ik actief op zoek naar een nieuwe locatie. Maar er waren nog stappen te nemen, van binnen. En die mocht ik nemen, in alle tijd en rust op het prachtige Mooyeveld. Tijd nemen om me open te stellen voor mijn binnenste. En mijn nieuwe compagnon, de mooie Mario, die onverwachts op mijn pad kwam. We zijn vele uren samen door de duinen gewandeld om elkaar te leren kennen. Door en door. Soms waren het verwarrende tijden, soms gepaard met financiële angsten. Maar ook dit klopte.
Een jaar terug gaf Til Hermans van Retraitehuis De Blauwe Decade mij de naam van Heleen van Stichting Filosofie en Meditatie. Neem maar contact op, volgens mij zou dat een fijne plek voor de Bloeiplaats kunnen zijn. Aan de andere kant van de 'drukke' Herenweg, dat kon toch niet? Maar toen ik ongeveer een jaar geleden voor het eerst ‘De Cynham’ en Heleen leerde kennen wist ik meteen dat deze plek klopte. Dat innerlijke, stille weten. Ik proefde dat Heleen en ik dezelfde waarden in ons dragen. Ook al verschillen we in de vorm van ons werk. Er volgde maanden dat we elkaar besnuffelden en ik durfde te vragen of de Bloeiplaats in het gastenverblijf van de stichting neer mocht strijken. En dat mocht. Ik blijf ontzettend dankbaar voor de gastvrijheid, ruimte en steun die ik en dit mooi initiatief hebben mogen ervaren van Heleen, Mehdi, Rietje, Anja, Daniel en andere mooie mensen van de stichting.
En nu, 8 maanden later na de opening, realiseer ik me dat ook deze maanden weer nodig waren. Nodig om elkaar en ons bezield werk te leren kennen, elkaar hierin te vertrouwen, zelf goed te landen op deze nieuwe plek, me te verhouden met wat er is en was, de plek energetisch te reinigen en helemaal te doorvoelen en te voeden. Me te laten inspireren en bekrachtigen door de mooie mensen die in de Bloeiplaats verbleven. En goed in contact te zijn met mezelf, dat wat ik ook iedere retraitegast altijd aanraad ‘Voel maar…’. In alle rust mijn ruimte te nemen zodat ook de Bloeiplaats haar ruimte mag innemen om jullie volledig te kunnen verwelkomen.
En dat is gelukt. Ook de Bloeiplaats is tot haar essentie gekomen. Een essentie die altijd zal blijven meebewegen met wat zich aandient. Maar voor nu klopt het zo: De Bloeiplaats is een zijnsplek. Een veilige en liefdevolle plek die uitnodigt tot uitwaaien en zijn. Hier hoeft niet zo veel. Het is een plek die op een heel natuurlijke manier je doet verstillen en waar je weer in contact komt met je ware kern en essentie en met wat er voor jou toe doet. Nu. Je bent welkom voor een individuele retraite, maar ook mensen die samen met hun dierbaren willen komen verblijven, zijn vanaf nu welkom. Alleen en samen zijn.
En dit vieren we met ons vernieuwde website en tagline (www.bloeiplaats.org). Geschreven door Marieke met haar prachtig gevoel voor taal, toon en verhalen. Verhalen die raken en de essentie weten te pakken. Bedankt, lieve vriendin. Het verhaal is rond en mag gezien worden!
Blijf vertrouwen, lieve mensen!
